Column Fati Benkaddour
Fatima, are you okay? Probeer het maar eens, een leven lang te lopen in de schoenen van een Nederlandse tweede generatie Fatima. Doe het maar eens, geboren worden uit ouders in diaspora, die in de jaren 60 en 70 geïsoleerd en ontheemd een bestaan probeerden op te bouwen met een minimum aan loon en lange werktijden. Om dagelijks terug te keren naar kleine arbeidershuizen waarin een minimale ruimte een maximaal gezin moest overleven. Daar groeide Fatima op, vechtend voor een plekje, waar ze de verwarrende tegenstrijdigheid van botsende culturen probeerde te begrijpen. Ze kreeg niet zoveel emotionele, financiële of sociale ondersteuning als basis, dus zocht ze zelf maar oplossingen.
Al was ze nog een kind. Belast met de traumasporen van haar ouders en hun persoonlijk frustraties werd ze vaak ook verantwoordelijk gemaakt voor ouderlijke taken als schoonmaken, kinderen verzorgen en de administratie. Al was ze nog een meisje. Onder het juk van onmogelijke patriarchische verwachtingspatronen en taboes, die haar ook bereikten via familieleden en iedereen in de directe gemeenschap, moest ze ook nog op haar tellen passen om niemand teleur te stellen. Al was ze net als iedereen, een hormonaal wezen.
Buitenshuis moest Fatima, vooral van haarzelf, presteren op school. Soms zelfs beter dan het mensenkind met privileges. Want, dat was haar escape room. Maar makkelijk was dat niet want men vond haar maar vreemd, raar en (cognitief) minderwaardig. Dus moest ze zich ook staande houden tegenover generalisaties, ridiculisaties en negatieve projectie. De macro,- micro,- en mocro-agressie stopte voor Fatima helaas niet na de jeugd en schoolfase want in de straten van Nederland en binnen maatschappelijke en politieke instellingen lag een leger aan vooroordelen, stereotype en pestgedrag op de loer. Lucratief geproduceerd en gereproduceerd door talkshows, kranten, tv en social media.
Fatima presteerde toch en triomfeerde. Onder druk en vaak nog beter dan haar broers. Alsof ze niet beter wist. En, zodra er iets meer ruimte ontstond deed ze zelfs meer. Meer, meer, meer. Haar schreeuw om erkenning ingeslikt, haar voeten dapper doorstappend. En niemand die haar oprecht ooit vroeg: Fatima, are you okay? Fatima is anders, heel anders dan anderen. Want Fatima heeft iets waardoor ze niet is bezweken onder onmenselijke druk. En dat is draagkracht.
Fati Benkaddour, geboren in Utrecht (1976). Fati studeerde af in de Medische Biologie (UvA 2002) en 1e graad docent biologie (UvA 2005). Schreef het boek: Hoe overleef ik Nederland? 99 ideeen voor Marokkaanse jongeren (Prometheus 2010). Geeft als freelance docent les: Biologie/ Nask en Scheikunde (2005 – heden). Heeft een eigen praktijk voor integratieve therapie als psychotrauma therapeut: www.nosotros-utrecht.nl en is trainer bij www.vrijspreken.nl waarbij ze vrouwen en jongeren in minderheidsgroepen emancipeert en leert om te gaan met taboe onderwerpen.
Fati schrijft verder opiniestukken over sociaal maatschappelijke vraagstukken: Welk volk en welke gezondheid? Open brief aan Minister E. Schippers: http://www.joop.nl/opinies/welk-volk-en-welke-gezondheid. Ik ben niet jouw Mocro! (met Raja Felgata): https://joop.bnnvara.nl/opinies/ik-ben-niet-jouw-mocro. De dader is wit: https://joop.bnnvara.nl/opinies/de-dader-is-wit
